Un mundo feliz é un libro escrito polo autor inglés Aldous Huxley na década dos 40. Neste libro o autor imaxina un mundo que acaba de saír dunha guerra: "A guerra dos Nove Anos", e que consume definitivamente ó planeta, morrendo así máis do 50% da poboación mundial e destrozando practicamente a todos os países. Despois da guerra, políticos e científicos reúnense para intentar cambiar radicalmente á sociedade que había e implantaren unha nova na que todo está organizado. Toda persoa ten o seu papel e todos gozan de paz e "liberdade". Aunque esto leva a perda de bastantes valores que se tiñan anteriormente, como son a liberdade de pensamento, toda filosofía e relixión quedan abolidas e o matrimonio é algo impensable. Os supervivintes aceptan esta sociedade porque esta garantizalles paz,algo que antes non tiñan.
Para entender o libro é necesario aclarar algúns termos que neste se utilizan:
• Os Alfas: a esta raza pertencen a maior parte das persoaxes principais. Son a raza principal, a que controla o mundo.
• Os Betas: realizan funcións obreiras diferentes. Son os máis numerosos.
• Os Epsilóns: son os membros que realizan as funcións máis degradantes da sociedade. Non teñen prácticamente coñecementos, aínda que físicamente están máis desenvolvidos.
• Os Gamma: pouco desenvolvidos físicamente, e pouco respectados polas outras castas.
• Hypnopedia: proceso polo cal os nenos aprenden mentres dormen, grazas o subconsciente, facéndolles escoitar cintas grabadas coas leccións correspondentes.
Capítulo 1. A novela comeza con un tour polo laboratorio. O director procede a levar ós estudantes a través do laboratorio, sinalando polo camiño incubadoras e outros aparatos tecnolóxicos designados para fertilizar e criar fetos humanos; e explicando como os espermatozoides e os óvulos son removidos do corpo humano. Logo comenza a falar do Proceso Bokanovsky, proceso polo cal múltiples bebés son xenéticamente xerados dunha célula orixinal. As castas altas, os Alfas e os Betas non son sometidos a este proceso;as castas baixas, os Gamma, Deltas e Epsilon farán traballos manuales mentres que os Alfas e Betas teñen posicións de liderato. Máis tarde o director fala do acondicionamento. Añade que todo acondicionamento apunta a facer xente como os seus destinos sociais, dos cuais non se pode escapar. O goberno usou a tecnoloxía e a ciencia para controlar a población.
Capítulo 2. Detállanse os métodos utilizados para acondicionar ós nenos pequenos. Decenas de bebés son postos baixo o sol,entre flores e libros, cando de repente sonan campás e sirenas, mentres que, descargas eléctricas lles son propinadas ós nenos. Os membros das castas baixas, futuros traballadores de fábricas, están feitos para odiar libros, xa que esto é innecesario para o seu traballo. Faise, neste capítulo, a primeira referencia a Ford que se utiliza para remplazar a Deus. Nesta sociedade futurista utilizanse mensaxes subliminales para que os nenos se enorgullezcan da súa casta e rexeiten as demais.
Capítulo 3. Saen ó patio, onde moitos nenos estan correteando e xogando a xogos eróticos. Entón o director explícalles ós estudantes que antes de Ford os xogos eróticos estaban prohibidos para nenos e adolescentes. Os estudantes sorprendense moito. Entra Mustapha Mond, controlador de Europa do Oeste, que queda cos estudantes. No seu lugar atópanse Lenina e a súa amiga Fanny. A conversación xira en torno a si Lenina terá sustituto de embarazo. Fanny regaña a súa amiga porque só está saíndo cun home, Henry, decindolle que eso non é bo para a saúde e aconsellalle que se deite con outros homes. Porque no Estado Mundial todos son de todos. Lenina dille que o intentará e confesalle o seu interés por Bernard, do departamento de Psicoloxía. Esto molesta a Fanny, xa que é un home de mala reputación, baixiño e feo(debido a un erro de creación e ademais posuía características pre-Ford). Por outro lado, falaban o Asistente e Henry(Bernard estaba escoitando) de Lenina coma se esta fose un anaco de carne, Bernard non o podía crer, pero non fala. O peor é que a propia Lenina pensa igual de si mesma.
Capítulo 4. Lenina pregunta a Bernard se a vai levar con el no seu seu viaxe a Novo México e él síntese avergoñado. Deixase saber que a Bernard lle interesa ela, pero este sinte medo de pedirlle de saír porque é un Gamma é polo tanto é baixiño e isto fai que, debido a hypnoidea, non o respeten porque asocian a estatura coa casta. Logo Bernard atópase con Helmholtz, inxeneiro emocional, e vello amigo. Ambos sinten que lles falta algo. Ao parecer estan os dous na mesma loita, aínda que en diferentes frontes.
Capítulo 5. Lenina e Henry sobrevoan un crematorio que para eles non ten nada que ver con prantos e tristezas, senón que é un simbolo de esperanza e alegria. Henry apunta que todos son útiles, aínda os mortos que fan crecer as plantas. Ninguén sinte remordementos cando alguén morre, e Lenina comenta que todo o mundo vive feliz sen importar a casta. Logo de cear, van cara o Cabaret da Abadía de Westminster onde toman soma, a cal o autor describe coma unha substancia que eleva un muro entre o universo e a súa mente. Na segunda parte do capítulo danse os detalles do grupo de Servizo de Solidariedade o que asiste Bernard cada doas semanas. É esencialmente unha reunión na que se alaba a Ford polas súas ideas e no que se espera que as persoas se unifiquen. O presidente dá o sinal do T(polo modelo de coche Ford-T), en lugar do sinal da cruz. A continuación fanse cánticos e unha especie de comunión só que con soma. No servizo participan 12 persoas de distinto sexo, o obxetivo e unificar ás 12 persoas nunha soa. Cantan ata ssentir a presencia de Ford e bailan despois. Bernard non é capaz de sentirse parte da ceremonia, cando esta remata todos se sinten rexuvenecidos e perfectos. Esta perfección elimina a necesidade de Cristiandade neste mundo. Pero Bernard non se sinte parte del.
Capítulo 6. Lenina sae con Bernard un par de veces, ela dase de conta de que él non é como os demais homes cos que sae. Bernard prefire manter conversación intelectuais con Lenina mentres pasean polo parque. Bernard pregunta a Lenina sobre os seus pensamentos acerca da liberdade, pero ela, que non pode comprender esto, sintese incómoda e decide marchar. Entón Bernard sintese frustrado ó non poder compartir os seus pensamentos con ninguén. Na segunda parte do capítulo Bernard pide permiso ao director para ir con Lenina á reserva de Novo México.Concedeselle o permiso, pero o director advirtelle que tea coidado, pois el fora unha vez ás Reservas de Salvaxes de Novo México cunha muller, que se perdeu e él tivo que volver sen ela. Tamén lle dixo a Bernard que sería enviado a Islandia se seguía comportándose mal(estando só). Na terceira parte comeza a viaxe de Lenina e Bernard. Este preocúpase porque deixou a chave do perfume aberta e iso íalle costar moi caro. Chama a Helmholtz para que a cerre e entérase de que o director pensa mandalo a Islandia tan pronto como atope un sustituto. Bernard e Lenina entran na reserva e son deixados cun salvaxe que fara de guía.
Capítulo 7. Mentras visitan a reserva ven a un señor maior, Bernard explica a Lenina que eles nunca viran a alguén así porque no seu país (no mundo feliz) elimináranse a dor e o sufrimento e con esto tamén o envellecemento. Logo observan unha ceremonia Cristiano-India, sorprendíanse dos sacrificios de sangue e pola utilización nestas ceremonias do sinal da cruz en lugar do sinal do T. Bernard está fascinado mentres que a Lenina todo eso repugnaa e bebe soma. Atópanse con Jonh quen lles explica que naceu dunha muller, así como Lenina á cual rescataran os nativos. Bernard chega a conclusión de que jonh é o fillo de muller que o Director deixara na Reserva 25 anos antes. Despois coñecen a Linda, a nai de Jonh, que se alegra de ver xente civilizada de novo, falalles dos intentos que ten feito para que Jonh se civilizase, mais tiña fallado nos seus intentos, dis que porque o seu fillo pasa demasiado tempo cos indios. Bernard pensa en levalos consigo, xa que esto pode axudalo a que non o transladen a Islandia.
Capítulo 8. John explicalle a Bernard como é a vida na vila india. Cóntalles que as mulleres da vila déranlle unha paliza a súa nai porque esta se deitaba con todos os homes da vila. John e Bernard comparten o sentimento de sentirse illados polas súas respectivas culturas. Bernard invita a John e Linda a ir con eles a Inglaterra. O propósito de Bernard é o de utilizar a John para manipular ó Director. Jonh alégrase cando escoita esto, porque a súa nai faloulle moito deste mundo.
Capítulo 9. Lenina está impresionada co que viu, así que toma unha grande dose de soma, a cal deixaa durmindo durante 18 horas. Bernard aproveita para chamar a Mond e así arranxar todo ó que respecta a visita de Jonh e Linda a Inglaterra. Mentras Bernard está fora da casa na que se hospendan, John séntase na cama onde Lenina está a durmir e pensa no fermosa que é. Jonh sinte que está namorado dela. e este amor é a representación do conflicto central entre a sociedade india e o mundo utópico do mundo feliz, versión do amor shakesperiana de Romeo e Xulieta. Cando John escoita que se achega o helicóptero de Bernard, levántase e sae a recibilo.
Capítulo 10. Henry e o Director prepáranse para recibir a Bernard e comunicarlle que pensan mandalo a Islandia. Na sala de Fertilización e diante de todos os traballadores o Director reprocha a Bernard o seu comportamento e pregúntalle se hai algunha razón para que non sexa enviado a Islandia, él responde que si e fai pasar a Linda e a John. Linda recoñece ao director, el empurráa e ela berralle e repróchalle que a deixara na Reserva estando embarazada. Jonh arrodíllase ao tempo que o chama padre. O Director, avergoñado sae da sala. Bernard é salvado do traslado, polo momento.
Capítulo 11. Obrígase ao Director a abandonar o seu cargo. Linda comeza a consumir moito soma, cousa que preocupa ó seu fillo. Bernard faise famoso por ter no seu control ao salvaxe (John), e comeza a ser respectado ata polos seus superiores. Bernard aproveita estes momentos de fama para estar con cantas mulleres desexe, toda esta fama faino actuar con arrogancia. Logo pónse a criticar a sociedade con Mustapha, que lle dí como mellorala. Bernard deixa de falar con Helmholtz, pois cre que este sinte envidia da súa recen adquirida fama. Trata de facer de Jonh un home civilizado, pero este négase a inxerir soma. Lenina ten unha cita con Jonh, van a ver unha película e Jonh síntese ofendido pola moral do filme, porque aínda que se trata dos costumes do mundo feliz, non son os seus costumes. Leva a Lenina a súa casa onde esta consome soma para liberarswe da frustración que sentía por non poder pasar con John toda a noite. El marcha para a casa e comeza a ler Othello.
Capítulo 12. Bernard fai unha festa con persoas importantes. Cando vai buscar a John este négase a saír e cando Bernard dá a noticia é humillado polos seus invitados. O que sería un gran día convértese nunha pesadilla. Entón Bernard dase conta de que se todos foron amables con el non era polos seus méritos, senón polo seu acceso ó salvaxe. Noutro lugar esta Mond lendo un libro científico para dar a súa aprobación para que poida ser publicado.Rexeita o libro. Bernard comeza a tomar grandes cantidades de soma para evadirse da realidade que lle tocou vivir esa noite. Disculpase entón, con Helmholtz, que se enzarza nunha serie de lecturas e discusións intelectuais con John.
Capítulo 13. Lenina segue pensando en John e esto vólvese incontrolable para ela, ata o punto de que Henry cre que esta enferma. Lenina fala coa súa amiga, Fanny, quen lle aconsella que se deite con outros homes e se olvide de Jonh, ou que vaia directamente a habitación deste. Lenina vai ó cuarto de Jonh e este dille que a ama, ó que confunde a Lenina que comeza a espirse e intentar bicar a Jonh tratando de seducilo. Ó primeiro Jonh sorpréndese, pero despois enfurécese tanto que Lenina vese obrigada a refuxiarse no baño. Sona o teléfono e informan a Jonh de que a súa nai esta no hospital e este sae a vela. Neste intre, Lenina aproveita para coller a súa roupa e saír.
Capítulo 14. John visita a súa nai no hospital que esta morrendo. As enfermeras sorpréndense moito, xa que nesa sociedade na que ninguén se procupa pola morte; ninguén vai ó hospital a visitar ós enfermos. John trata de espertar a súa nai que está inconsciente,pero non é capaz. Síntese moi só. Un grupo de nenos Deltas son levados ao seu acondicionamento de morte, cando ven a Linda burlánse dela ao que John responde collendo a un deles e tirandóo. A enfermeira rífalle. Linda, nun estado de semi-consciencia pregunta por Pope. Todo se torna en malos recordos para John que comeza a sacudir a súa nai coa esperanza de que o recoñeza. Esta comeza a tusir e afogarse, John vai en busca dunha enfermeira, pero cando volve con ela súa nai xa falecera. John chora desconsoladamente.
Capítulo 15. Ó saír do hospital atópase con grupo de Deltas que esperan a súa ración de soma diaria. De pronto entende que a súa razón de chegar a aquel mundo era liberalos. Interrumpe a repartición de soma e dilles aos deltas que é un veleno, non entenden o que quere decir e reclaman o seu soma formándose unha pelea. Chega a policía e comeza a rociar soma en aerosol, de pronto, todos comezan a abrazarse. John, Bernard e Helmholtz son levados onde Mustapha.
Capítulo 16. Mustapha conta que no mundo feliz todo o vello é innecesario, pois contén emocións e pasións, ás cales son desestabilizadoras. Tamén fala das castas, cada casta ten a súa intelixencia modificada e condicionada, polo que todas as persoas son felices co traballo que desempeñan. Mustapha apunta que se a sociedade estivese formada só por Alfas sería un caos, porque todos se pelearían polos mellores traballos. Informa a Bernard e a Helmholtz de que os enviará a unha illa, tal como se fai coas persoas que adquiren individualidade, xa que poden inestabilizar a sociedade. Helmholtz decide ir ás Maldivas. Bernard comeza a discutir e sacano da habitción.
Capítulo 17. Continúa a discusión, pero agora entre Mustapha e John. Mond admite que non só a ciencia e as artes son sacrificadas pola felicidade, senón tamén a relixión. O controlador, Mustapha, recoñece que, persoalmente cre en Deus, pero que a sociedade non o precisa, debido a eterna xuventude, a felicidade e a saúde. John di a Mond que é natural crer en Deus, Mond está de acordo, pero dille que a xente pensa en Deus cando estan sós, e nesa sociedade moderna ninguén está só. Jonh frustrado, conclúe dicindo que a sociedade tería máis carácter se houbese bágoas de cando en cando.
Capítulo 18. John comunica a Bernard e Mustapha que pediu permiso para ir con eles a algunha illa, pero este permiso foille denegado. Buscando soedade, John vai a un faro abandonado onde fai a súa casa. Pasa a noite de rodillas, en ofrenda ós Deuses para así ser digno de poder habitar o faro; decide vivir coma un ermitaño. Comeza a facer frechas e arcos para poder cazar; fai un xardín para ter comida, mentres, comeza a cantar, pero acordase de súa nai e deixa de facelo. John enfádase con el mesmo e comeza a golpearse. Uns traballadores Deltas veno e contanllo a todos no pobo. Tres días despois os reporteiros chegan a ver o que sucede tratando de conseguir unha entrevista. Jonh agrede ós reporteiros e estes marchan; todos, excepto un, chamado Darwin Bonaparte que escondido graba todo o sucedido. Comeza a chegar xente ó faro que lle berraba, entón chegan Henry e Lenina. Esta comeza a falar con John, pero él non escoita nada polo ruído que fai a xente. A confusión fai que corra ata onde esta Lenina desesperado por matala. O xentío comeza a cantar e bailar, e John únese a eles. Horas despois John esperta dun soño inducido por soma. Cando os reporteiros entran no faro atópano colgado das escaleiras. Jonh suicidárase, fancendo fracasar así o experimento de Mustapha que aínda quería civilizalo.
Valoración. Este libro ensínanos que non podemos esquecer os nosos valores éticos e morais, e que aínda que unha sociedade planificada e en equilibrio poida ser posible, non debemos conformarnos con ter únicamente un mundo feliz, senón esforzarnos por facer posible un mundo no que non falte a beleza, a ciencia ou a relixión, e que este o mesmo tempo sexa feliz. É un libro moi interesante, capaz de sorprender ó lector, aínda que, en ocasións, é un tanto difícil de entender.
Ningún comentario:
Publicar un comentario