Era unha familia formada por tres irmáns: un deles era Anargyros, o cal desprezaba ao seu irmán Petros dicindo que era un dos fiascos da vida. O sobriño de Petros nunca lograra atopar a conclusión de por que o seu pai mailo seu outro tío o discriminaban desa maneira.
Por iso, este decidiu investigar de varias formas o porqué da situación, ainda que lle era moi dificil xa que so vía a Petros unha vez ao ano e para iso por que era costume imposta polo seu avó, de que o dia 29 de xuño se tiñan que reunir para celebrar en familia a festa de san Pedro e san Pablo.
A única información que logrou conseguir por primeira vez foi por parte da súa nai, a cal describiulle como era o día a día do seu tío Petros e o que máis lle asombrou do que dixo foi, que non saía casi da súa casa xa que se encerraba nos seus estudios. Iste feito causoulle máis curiosidade para seguir investigando sobre él.
Nunha das reunións familiares, as cales sempre se celebraban no xardín da casa de Petros (xa que nunca entraban dentro da sua vivenda), intentou entrar o lavabo para ver se atopaba algo de curiosidade e desa maneira sacar algunhas conclusións, pero o seu tío seguiuno e non conseguiu nada, tivo que esperar a outra das suas reunións familiares.
Á seguinte vez tivo máis sorte, xa que comezou a chover insistentemente e Petros non tivo outro remedio que deixalos entrar, o seu sobriño observou con todo detalle a súa casa, pero o que máis lle chamou a atención cando foi o baño, foron os pasillos repletos de estantes cheos de libros.
Este colleu un deles e víu que eran libros matemáticos e isto provoucou que a sua curiosidade aumentase.
Unha tarde na súa casa comezou a soar o teléfono e este colleuno, percatouse de que era unha chamada para o seu tío Petros e seguiulle a corrente a persoa coa que falaba. Querían mandarlle unha carta a Petros el deulle a sua direción para poder ler o que puña.
Ao chegar a carta comezou a entender algo máis. Resultaba que o seu tío era un gran matemático. Este como sabía que non estaba ben quedarse cunha carta que non era para él foi a casa de Petros e entregoulla ben cerrada, pero o seu tío asombrouse ao velo xa que solo se vían unha vez o ano. Como xa era tarde acompañouno a casa. O seu pai ao percatarse de que estivera co seu tío, ao que tanto despreciaba, castigouno pero finalmente retrocedeu xa que consideraba que non estivera ben o comportamento co seu fillo. De seguido, explicoulle o porqué do seu desprezo cara o seu irmán. Resulta que non é un asunto de ciúmes, xa que el mais o seu outro irman tamen foran bos estudiantes, pero para eles era como un irman un tanto raro, xa que dende cativos nunca xogara con eles, encerrábase na sua habitacion a facer problemas de xeometria, e cando xa se fixo maior marchou a vivir a Alemania. Este cando o ían a visitar comportabase como un ser distraído, ansioso de que se foran para seguir cos seus asuntos.
Pero o peor de todo non foi iso, polo que mais o despreciaban era porque sendo tan bo coas matemáticas, abandonou ese camiño, e obsesionouse por intentar descubrir a conxectura de Goldbach, que era o problema máis difícil das matemáticas, o cal non logrou resolver.
Finalmente trala explicación do seu pai, este en vez de desprezalo tamen, o que fixo foi vencellalo, e provocou nel unha gran inspiración polas matemáticas. Faltaballe pouco para rematar os estudos e ir a universidade, pero non se atrevía a decirlle ao seu pai que quería descubir como o seu tío, a conxetura de Goldbach, entón primeiro decidiu falar con Petros.
O seu tío Petros atónito pola decisión do seu sobriño decidiu polo a proba para comprobar se podría ser un bo matemático ou non, enton mandoulle resolver un problema difícil o cal lle deixaba para acadar ca solución tres meses, pero coa condición de que non podía consultar nin libros nin nada.
Pero este ao pouco tempo regresou xunto o seu tío, e dixolle que non o dera resolto, e como prometeran que se non o resolvía, non podería dedicarse as matemáticas, este marchou a estudiar a universidade estadounidense Económicas. Alí coñeceu a Sammy que era o seu compañeiro de cuarto, experto en matemáticas. El ainda que xa non seguiu o camiño das matemáticas, preguntoulle sobre o problema que lle mandara resolver o seu tío, e percatouse de que era o problema de Goldbrach, o que ainda ninguén lograra resolver, enton este puxose tremendamente furioso e comezou a beber sen control ata quedar incosciente.O recuperar a consciencia mandoulle unha carta o seu tío amenazandoo por enganalo, e este contextoulle que o que fixera non o entendería se non logra entender o teorema da incomplexidade. Sammy intentando entender porque o seu tío o enganara, chegou a conclusión de que Petros non quixo realmente resolver a conxectura de Goldbach, senón que foi a escusa que puxo xa que é un feito que ainda que non o resolva non vai ser criticado xa que ainda nadie o logrou. E o que lle puido ter pasado e, como a moitos matemáticos, que perderon a axilidade de resolver os exercicios, cousa que tamén lle podería pasar a Sammy.
Petros era un gran interesado polas matemáticas, xa que dende pequeno os profesores xa descubriran un gran talento nel. O seu pai, sempre o animaou a que seguira o seu camiño como matemático xa que era no que el sempre destacara. Petros, durante a sua infancia estivo namorado de Isolda, a cal finalmente se casou con outro home e a él quedoulle unha gran pena. Para conquistala de novo, pensou que tiña que destacar en algo, e preguntoulle os profesores da sua universidade cal era o problema matemático mais difícil de resolver, e dilleronlle que era a conxetura de Goldbach. Enton, el decidiu adicar todo o seu tempo a intentar resolvelo.Desta maneira foron pasando os anos, e el seguía intentando buscar unha solución, pero xa non por conseguir que Isolda volvera con el, (xa que esta xa morrera nun bombardeo), senon porque era un home que todo o que se propuña non paraba ata conseguilo.
Foron pasando os anos, e non daba coa solución, ata que un dia despois de facer moitísimos intentos de diferentes formas , decidiu preguntarlle a Kurt Gödel (que era o único que lle podía dar unha resposta máis acertada) xa que este estudiara o teorema da incomplitude. Petros, preguntoulle se existía algun procedemento, para determinar se a sua teoría era aplicable a unha hipótese determinada, este dixolle que non. A partir de ahí, Petros moi aungustiado xa que consideraba que perdera moitos anos da sua vida intentando resolver algo que en relidade non ten solución, seguiu a sua vida adicandose a xardiñería e a xogar o xadrez que durante todos eses anos, se fixera moi afeccionado xa que lle axudaba a desconcentrarse e pensar noutras cousas.
El non asociaba o que lle acontecera como un fracaso, senón coa mala sorte, xa que era algo que non tiña solución.
Despois de contarlle toda a historia da sua vida o seu sobriño este, pediulle explicación de porque non o animara a seguir coa sua vocación polas matemáticas (xa que nin se molestara a saber se se lle daban ben ou mal) e Petros dixolle a verdade: el non consideraba que o seu sobriño tivese tanlento para as matemáticas, xa que dende o primeiro momento se a el lle gustaran, non lle habría preguntado a el se facía ben ou non, senón que o faría sen preguntar a sua opinión a ninguen.
Outra das conclucións que sacou, e que cando lle deu a conxectura de Goldbach e non a deu resolto tiña que polo menos mostrar interese por saber o resultado,cousa que non fixo e deuse por vencido.
Finalmente marchou outra vez a Estados Unidos a rematar o seu último ano na universidade. O chegar, atopuse a un novo compañeiro ,xa que Sammy xa había rematado os seus estudos.
Como foran grandes amigos, decidiu ir a visitalo. Foron a unha pizzeria e alí decidiu contarlle o que lle acontecera o seu tío, pero Sammy deulle a sua opinión, e dixolle que eso que lle contou o seu tío, era unha mentira, xa que como non deu azertado ca solución do problema, votoulle a culpa a Kurl Godel e desta maneira non se sentiría como un fracasado, pero a realidade, e que como non logrou resolvelo decidiu dalo por imposible.
Despois, estes seguiron máis tarde a dar un paseo, e Sammy levouno o instituto de estudios avanzados no cal puido ver a varios homes moi importantes, pero o que máis lle chamou a atencion foi Kurl Gödel xa que tiña un aspecto moi estraño, o pouco tempo regresaron a universidade, e este decidiu buscar información sobre cada un dos homes que tiveron algo que ver na vida do seu tío Petros a maioria deles tiveron unha vida moi infelíz como tamen e o caso da do seu tío.
Á hora de elixir os seus estudios, pensou que non quería volverse como o seu tío, e decidiu seguir o camiño de estudiar económicas pero aínda asi non ía parar ata que o seu tío lle dixera a verdadeira realidade de porqué non seguira co seu achado da solución do problema.
Tras insistir varias veces, o seu tío comezou a esplicarlle todos os pasos que fixera para intentar resolver a conxetura de Goldbach (figuras rectangulares con xudías, pero algo fallou). Dende ese momento, el cambiou completamente de opinión, xa que non era como decía Sammy ,que se inventara que o problema non tiña solución para que non pensaran del que era un fracasado ,senon que verdadeiramente o seu tío intentarao todos eses anos pero non logrou resolvelo.
Un día na casa de Petros, intentou provocalo para que el mesmo lle rebelase toda a verdadeira realidade e comezou a decirlle que sabía toda a verdade, de que el non resolvera o problema da conxetura de Golbach porque non dera, non porque non tivera solución. O seu tío cada vez máis furioso rematou asentindolle que o que dicía era verdade.
Petros durante uns días non quixo volver a ver o seu sobriño pola sua casa.Este moi preocupado porque dende que lle dixo que o sabía todo cambiara de personalidade completamente, intentou falar con el repetidas veces pero non conseguiu nada, ata que nun dos seus intentos o seu tío dixolle que para o único que o necesitaba era para que lle trouxera 5 kilos de xudías. El, sen entender nada, ainda que si que comezou a sospeitar que volvera a intentar resolver a problema, obedeceu e non volveu saber nada del. Ata que un día xa pola noite, Petros, chamouno moi axitado e dixolle que nesesitaba que acudiran rapidamente xunto a el dous matemáticos para ver o que estaba a suceder. El reveloulle que lograra descubrir a conxectura de Golbach, pero que necesitaba dous testigos e que para iso tiñan que ir o mais rápido posible, se non desapareceria.
Finalmente cando chegaron á súa sua casa, Petros xa se atopaba morto e as xudías que supostamente era co que atopara a solución do problema estaban esparcidas pola habitación. Desta maneira a conxectura considerase ainda como un problema sen resolver.
OBXECTIVO DO LIBRO. Eu creo que o que pretende Apóstolos Doxiadis con este libro, e que cando queiramos facer algo que nos guste na nosa vida, ainda que a xente do noso arredor ou nos mesmos pensemos que e unha meta moi difícil de conseguir, non devemos rendirnos, senon que debemos intentar chegar a ela esforzandonos ao máximo, e deixando de lado o que nos digan os demáis xa que se un mesmo se propon unha cousa da igual de que maneira pero finalmente logrará conseguila. Como ocorreu neste caso con Petros, que apesar de que os seus irmáns o desprezaran por ser un tipo raro e considerar que estaba a perder o tempo. El seguiu o seu camiño, nun primeiro momento rendiuse, pero logo retomou forzas e morreu feliz xa que o seu desexo dende sempre foi lograr resolver a conxetura de Goldbach.
Na miña opinión penso que e un bo libro, xa que a través dunha historia, ensinanos que se na nosa vida temos ilusión por conseguir unha meta, por moi difícil que consideremos que sexa, nada é imposible e que con esforzo todo se consegue.
Á parte diso e un libro fácil de ler e bastante entretido pero o máis importante e o que pretende o autor, que através de esa historia moitos de nós, nos sintamos reflexados na figura de Petros e desta maneira fainos reflexionar e pensar que non nos temos que deixar influenciar polo que nos digan os demais, nin facernos crer a nós mesmos que existen cousas no mundo que son imposibles.
Ningún comentario:
Publicar un comentario