SERENDIPIA ou descubrimientos accidentais da ciencia. O autor de este libro é Royston M. Roberts, falecido en 1996, natural de Austin, Texas, EUA. Estudou química (o que explica o seu grande interés polos descubrimentos propiamente químicos). Nada máis rematar a carreira estableceu o seu grupo de investigación. Durante toda a súa vida escribiu articulos, e algún que outro libro. Éste do que estamos a falar publicouno xa na súa época tardía, tras unha investigación que fixo sobre os descubrimentos que aparecen no libro, entrevistando incluso aos propios cientificos.
Neste libro o autor fala basicamente da gran cantidade de descubrimentos importantes que se realizaron por mera casualidade. O autor diferencia dous termos para a fortuna dos descubrimentos: a serendipia propiamente dita, que pode xurdir de estar probando un experimento, que algo non saia ben e tras investigar o que saiu “mal” se faga un descubrimento; e por outro lado está a pseudoserendipia, que consiste en que un cientifico este intentando atopar algo para a súa teoría, e o atopa con el de súpeto sen que ocorrese o que el quería. En resumo, grosso modo podería dicirse que a serendipia é pura sorte e a pseudoserendipia é unha sorte como recompensa a unha búsqueda de algo.
O seu obxectivo é o achegamento a nós dos feitos que deron como resultado avances importantísimos. Con este achegamento, o que nos está dicindo o autor é que sexamos persistentes nas nosas investigacións porque calquera día podemos chegar a unha conclusión que pode ser unha gran novidades para a humanidade.
Ao final do libro, faise unha relación a unha cita de Pascal que di: “As sementes do gran descubrimento están constantemente flotando arredor nosa, pero só botan raíces nas mentes ben preparadas para recibilas”. Esto nos vén a dicir que calquera non pode facer estos descubrimentos, senon que solo aqueles que estén preparados para afrontar os “inconvintes” da súa investigación; ou sexa que calquera “pringao” non sería capaz de facer un gran descubrimento, pois simplemente se ceñiría ao que el pensase, e non estaría aberto a novos resultados. Tamén se pode ver dende a perspectiva de Albert Szen't-Gygory: “O descubrimento consiste en ver o que todos viron e pensar o que nadie pensou”. En esencia é o mesmo, pero con outras palabras.
Este libro pareceume moi interesante xa que nel se describen descubrimentos importantísimos para a historia tales como a penicilina de Alexander Fleming ou o descubrimento da dinamita por parte de Alfred Nobel (e como se crearon os premios Nobel). Parece mentira como uns descubrimentos tan importantes tivesen lugar dun modo tan curioso. Pareceume un libro relacionado coa filosofía moi marcadamente, xa que en todos os descubrimentos, os científicos buscaron o porqué dos sucesos, a orixe, como faría calquera filósofo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario